En maio do ano 2003, a Asociación Cultural Arela de O Porriño e o guionista e veciño de Cans, Alfonso Pato, reúnense para poñer en marcha un concepto novidoso: o agroglamour. Esta idea xurdiu na mente dos veciños de Cans, aldea galega situada a dous quilómetros aproximadamete de O Porriño, pola similitude da pronuncia do nome do lugar co da cidade francesa, onde se celebra cada ano un dos festivais de cine máis importantes do mundo. É por isto polo que as primeiras edicións do Festival de Cans tiveron máis carácter de parodia que de certame cinematográfico. Os medios era limitados, as salas de proxección eran os baixos e casas dos veciños, as pantallas estaban construídas con sabas e a falta de presuposto levou a que esta primeira edición durase unha soa tarde. Entre os invitados de honra que acudiron ese ano, estaban actores da talla de Luís Tosar, que recibiu o primeiro Premio Pedigree que se outorgou por parte do Festival, e o cantautor Javier Krahe, que foi un dos primeiros valentes en percorrer os camiños da aldea a bordo dun chimpín. O tempo acompañou o nacemento desta mostra, o cal coincidía en datas coa boda dos Príncipes de Asturias. Deste xeito, mentres que en Madrid caían chuzos de punta, en Cans facía un sol de carallo. Un dos momentos estelares desta edición foi a actuación de Toñito de Poi no Torreiro de Cans, tendo a consideración de agardar a que o párroco rematase a misa para comezar a actuación.